Mijn motief

Ik ben opgegroeid op het terrein van de betonfabriek van mijn vader. Het was vanzelfsprekend dat ik een technisch vak zou kiezen. Maar gaandeweg bleek me dat mijn werkelijke belangstelling elders lag. De technische en zakelijke aspecten van het werk als ingenieur stelden me niet tevreden. Het werken met mensen gaf mij meer voldoening.

Ik denk graag terug aan een favoriet spelletje bij de betonfabriek. We speelden als kind daar vaak met water en stukjes hout, die als bootjes in een afvoergeul dreven. Als ze vast kwamen te zitten, mocht je niet duwen met je handen, maar alleen steentjes in het water gooien om ze weer vlot te krijgen. Zo ervaar ik het communiceren tussen mensen ook. Een stroom, waarop je je met de ander beweegt. En als je (bootje) vast komt te zitten, neem je daarvoor de verantwoordelijkheid.

Dit spoor ben ik gaan volgen als teamleider in de zorg voor mensen met een beperking. En later als trainer in het verbindend communiceren. Voor mij is dit meer dan een vorm van communiceren. Het is een een weg naar meer authenticiteit in verbinding. Dat inspireert me om hierin werkzaam te zijn.